مسئول نیستم

((من مسئول خرابی زندگی کسی نیستم))

این جمله یک کابوس است، کابوسی در بیداری

انگار سطلی پر از آب یخ روی من ریختند

وقتی که گفتی....

نمیدانم شاید ایراد از من است...

آخر این جمله را همه میگویند هر روز...

اما برای من تک تک کلمات جمله ات معنای دیگری داشت...

من خودم را هر روز توبیخ میکنم

هر روز تنبیه میکنم

چون خودم را مسئول غم های نشسته بر دل میدانم

وقتی که کاری از دستان خالی ام برای خوشحالی همه نیست خودم را مقصر میدانم

میدانم که شاید نه، حتما، حتما ایراد از من است...

شادی‌های من همه از توست

بخوان و بدان که تویی مقصر همه‌ی خنده و شادی های من

اگر بی هوا خندیدم حتما خاطراتت کنج دلم نمایان شده

بخند و شادم کن...