تباهی

آنقدر زندگیم به سمت تباهی پیچیده که نمیدانم چه بگویم

اصلا گفتن لازم نیست

همین که سلامتی آت از دست میدهی و برای راه رفتن از عصا کمک میگیری..

همین که فراموش کار تر از دیروز میشوی و محتاج یک کاغذ دم دستی..

همین که جیبهایت خالیست و نگران فردایت باشی...

همین که به هر دری میزنی ولی نه شانس داری نه اقبال...

همین که کسی را عاشق باشی و او متنفر از تو...

همین که همه خدا خدا میکنند و تو به خدا ناسزا...

همین که فلاکت و بدبختی‌ از همه جا سیلاب سمت تو...

همین که...

کدام را بگویم... بخواهم بنویسم صدها خط می‌شود..

یک جمله کافیست، زندگی من سیاه و تباه شد...